Story of Paradise

  அதிகாலை 3:00 மணியளவில் ஒரு ஆணும் அவரது மனைவியும் கதவை சத்தமாக துடித்தனர். அந்த நபர் எழுந்து குடிபோதையில் இருந்த அந்நியரின் கதவைத் திறந்து, கொட்டும் மழையில் நின்று, ஒரு உந்துதலைக் கேட்டார். 'ஒரு வாய்ப்பு இல்லை,' என்று கணவர் கூறினார் "இது அதிகாலை 3:00 மணி!" அவர் கதவைத் தட்டிவிட்டு படுக்கைக்குத் திரும்பினார். “அது யார்?” என்று அவரது மனைவி கேட்டார். "சில குடிகாரன் ஒரு புஷ் கேட்கிறான்," கணவர் பதிலளித்தார். “நீங்கள் அவருக்கு உதவி செய்தீர்களா?” என்று மனைவி கேட்டார். "இல்லை நான் செய்யவில்லை! இது அதிகாலை 3 மணி, அது நன்றாக பூக்கும் ... அங்கே மழையுடன் கொட்டுகிறது!" கணவர் கூறினார். "சரி, உங்களுக்கு ஒரு குறுகிய நினைவகம் உள்ளது" என்று மனைவி கூறினார். மேலும் தொடர்ந்தார், "மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பு நாங்கள் உடைந்ததும், அந்த இரண்டு பேரும் எங்களுக்கு உதவியதும் உங்களுக்கு நினைவில் இல்லையா? நீங்கள் அவருக்கு உதவ வேண்டும் என்று நினைக்கிறேன்! கடவுள் மக்களையும் நேசிக்கிறார், உங்களுக்குத் தெரியும்," என்று மனைவி கூறினார். அந்த நபர் பெருமூச்சுவிட்டு, ஆட

  மென்மையான கடல் காற்றை அனுபவித்து, ஒரு காம்பில் படுத்துக் கொண்ட தெனாலி ராமரின் நண்பர் முகத்தில் ஒரு கனவான பரந்த புன்னகையை அணிந்திருந்தார். தெனாலி: நீங்களே ஏன் சிரிக்கிறீர்கள்? நண்பர்: நான் உண்மையிலேயே மகிழ்ச்சியாக இருக்கும் நாளை நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறேன். தெனாலி: அது எப்போது? நண்பர்: கடலில் எனக்கு சொந்தமான ஒரு வீடு, ஒரு வசதியான கார், ஆரோக்கியமான வங்கி இருப்பு, ஒரு அழகான பெண்ணை திருமணம் செய்து கொள்ளுங்கள், நான்கு மகன்களைப் பெற்றுக் கொள்ளுங்கள், அவர்களுக்கு ஒரு நல்ல வேலை கிடைக்கும், நிறைய சம்பாதிக்கலாம் பணம், மற்றும்… தெனாலி (குறுக்கீடு): எனக்கு படம் கிடைக்கிறது, ஆனால் அதற்கெல்லாம் பிறகு நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்? நண்பர்: பிறகு நான் வெறுமனே என் கால்களை வைத்து ஓய்வெடுக்கலாம் மற்றும் மென்மையான காற்று மற்றும் என் முகத்தில் சூரியனை அனுபவிக்க முடியும். தெனாலி: ஆனால் என் நண்பரே, நீங்கள் இப்போது அதைச் செய்கிறீர்கள் - அந்த கடின உழைப்பைச் செய்யாமல்!

  எல்லோரையும் போல உங்களை உருவாக்க முயற்சிக்கும் உலகில் நீங்களே இருப்பது வாழ்க்கையின் மிகப்பெரிய சவால்களில் ஒன்றாகும். ஆராய்ச்சி நோக்கத்திற்காக, விஞ்ஞானிகள் 5 குரங்குகளை ஒரு கூண்டில் வைத்தனர், நடுவில் ஒரு ஏணி மற்றும் மேலே வாழைப்பழங்கள் இருந்தன. ஒவ்வொரு முறையும் ஒரு குரங்கு ஏணியில் ஏறும் போது, ​​விஞ்ஞானி மீதமுள்ள குரங்குகளை குளிர்ந்த நீரில் ஊறவைத்தார். சிறிது நேரம் கழித்து, ஒரு குரங்கு ஏணியில் ஏற முயற்சிக்கும் போதெல்லாம், மற்றவர்கள் அவரை அடிப்பார்கள். சிறிது நேரம் கழித்து, எந்த குரங்கும் சோதனையைப் பொருட்படுத்தாமல் ஏணியில் ஏறத் துணியவில்லை. விஞ்ஞானிகள் பின்னர் குரங்குகளில் ஒன்றை மாற்ற முடிவு செய்தனர். எதிர்பார்த்தபடி, புதிய குரங்கு உடனடியாக சோதனையின் காரணமாக விழுந்து மற்றவர்களால் தாக்கப்பட்டது. பல அடிதடிகளுக்குப் பிறகு, இந்த புதிய உறுப்பினர் உண்மையான காரணத்தை ஒருபோதும் கற்றுக் கொள்ளாவிட்டாலும் ஏணியில் ஏறக்கூடாது என்று கற்றுக்கொண்டார். பின்னர், இரண்டாவது குரங்கு கொண்டுவரப்பட்டது, அதே விஷயம் நடந்தது. முதல் குரங்கு இரண்டாவது குரங்கை அடிப்பதில் பங்கேற்றது. கூண்டில் 5 குரங்குகள் கொண்ட ஒரு குழு

  கார்ல் என்ற பணக்கார நில உரிமையாளர் அடிக்கடி தனது பரந்த தோட்டத்தை சுற்றி வந்தார், இதனால் அவர் தனது பெரும் செல்வத்தை வாழ்த்தினார். ஒரு நாள் தனக்கு பிடித்த குதிரையில் தனது தோட்டத்தை சுற்றி சவாரி செய்தபோது, ​​ஒரு பழைய குத்தகை விவசாயி ஹான்ஸைப் பார்த்தார். கார்ல் சவாரி செய்யும் போது ஹான்ஸ் ஒரு மரத்தின் கீழ் அமர்ந்திருந்தார். ஹான்ஸ், 'நான் என் உணவுக்காக கடவுளுக்கு நன்றி தெரிவித்தேன்.' கார்ல் எதிர்ப்புத் தெரிவித்தார், 'நான் சாப்பிட வேண்டியது அவ்வளவுதான் என்றால், நான் நன்றி சொல்ல விரும்பவில்லை.' ஹான்ஸ் பதிலளித்தார், 'கடவுள் எனக்கு தேவையான அனைத்தையும் கொடுத்தார், அதற்கு நான் நன்றி கூறுகிறேன்.' பழைய விவசாயி மேலும் கூறுகையில், 'நேற்று இரவு எனக்கு ஒரு கனவு இருந்ததால் நீங்கள் இன்று வர வேண்டும் என்பது விந்தையானது. என் கனவில் ஒரு குரல் என்னிடம் சொன்னது .... பள்ளத்தாக்கிலுள்ள பணக்காரர் இன்று இரவு இறந்துவிடுவார். ' இதன் பொருள் என்னவென்று எனக்குத் தெரியவில்லை, ஆனால் நான் உங்களுக்குச் சொல்ல வேண்டும் என்று நினைத்தேன். ' 'கனவுகள் முட்டாள்தனமானவை' என்று கார்ல் கு

ஒரு முறை ஒரு மோசமான பையன் இருந்த ஒரு சிறுவன் இருந்தான். அவனது தந்தை அவனுக்கு ஒரு ஆணி நகங்களைக் கொடுத்து, ஒவ்வொரு முறையும் தன் மனநிலையை இழக்கும்போது, ​​வேலியின் பின்புறத்தில் ஒரு ஆணியை சுத்திக்கொள்ள வேண்டும் என்று சொன்னார். முதல் நாள், சிறுவன் 37 நகங்களை வேலிக்குள் செலுத்தினான். அடுத்த சில வாரங்களில், அவர் தனது கோபத்தைக் கட்டுப்படுத்தக் கற்றுக்கொண்டபோது, ​​தினமும் சுத்தியப்பட்ட நகங்களின் எண்ணிக்கை படிப்படியாகக் குறைந்தது. அந்த நகங்களை வேலிக்குள் செலுத்துவதை விட தனது மனநிலையைப் பிடிப்பது எளிது என்று அவர் கண்டுபிடித்தார். கடைசியாக சிறுவன் தன் மனநிலையை இழக்காத நாள் வந்தது. அவர் அதைப் பற்றி தனது தந்தையிடம் சொன்னார், சிறுவன் இப்போது ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு ஆணியை வெளியே இழுக்கும்படி பரிந்துரைத்தான். நாட்கள் கடந்துவிட்டன, சிறுவன் இறுதியாக தன் தந்தையிடம் நகங்கள் அனைத்தும் போய்விட்டன என்று சொல்ல முடிந்தது. தந்தை தனது மகனை கையால் பிடித்து வேலிக்கு அழைத்துச் சென்றார். அவர், "என் மகனே, நீ நன்றாகச் செய்தாய், ஆனால் வேலியில் உள்ள துளைகளைப் பாருங்கள். வேலி ஒருபோதும் ஒரே மாதிரியாக இருக்காது. நீங்கள் கோப

  ஒரு தச்சன் தனது பட்டறையை மூடிவிட்டு வீட்டிற்குச் சென்றார். அவர் போனதும், ஒரு விஷ பாம்பு அவரது பட்டறைக்குள் நுழைந்தது. பாம்பு பசியுடன் இருந்தது, அதன் இரவு உணவு எங்கோ பதுங்கியிருப்பதைக் காணலாம். அது ஒரு முனையிலிருந்து இன்னொரு முனையில் வெட்டப்பட்டது. இறுதியாக அது ஒரு கோடரியில் மோதியது மற்றும் சற்று காயம் அடைந்தது. கோபத்திலும் பழிவாங்கலிலும், பாம்பு முழு சக்தியுடன் பாம்பைக் கடித்தது. ஒரு பாம்பின் கடி உலோக கோடரிக்கு என்ன செய்ய முடியும்? அதற்கு பதிலாக பாம்பின் வாய் இரத்தப்போக்கு தொடங்கியது. ஆத்திரம் மற்றும் ஆணவத்தால், பாம்பு உலோக கோடரியை கழுத்தை நெரித்து கொல்ல முயன்றது - கோடரியைச் சுற்றிக் கொண்டு வலியை ஏற்படுத்தும் பொருள். அடுத்த நாள் தச்சன் பட்டறை திறந்தார். இறந்த பாம்பை கோடரியின் கத்திகளில் சுற்றிக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டார். ஒருவரின் தவறு காரணமாக இங்கே பாம்பு இறக்கவில்லை. ஆனால் அது அதன் சொந்த கோபத்தினாலும் கோபத்தினாலும் இந்த விளைவுகளை எதிர்கொண்டது. சில நேரங்களில் கோபமாக இருக்கும்போது, ​​மற்றவர்களுக்கு தீங்கு விளைவிக்க முயற்சிக்கிறோம். ஆனால் நேரம் செல்ல செல்ல, நமக்கு நாமே அதிக தீங்கு விளைவ

  ஒருமுறை தெனாலி ராமர் சாலையில் ஒரு மனிதனை சூரியனின் திசையில் ஒரு பெரிய வட்ட கவசத்தை தலைக்கு மேல் வைத்திருப்பதைக் கண்டார். அந்த மனிதன் என்ன செய்ய முயற்சிக்கிறான் என்று தெரிந்து கொள்ள ஆர்வமாக இருந்த தெனாலி ராமர் அவரிடம் சென்று விசாரித்தார். தெனாலி: நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்கள்? மனிதன்: நான் சூரியனை மறைக்க முயற்சிக்கிறேன். இது மிகவும் பிரகாசமானது. தெனாலி: என் நண்பரே, நீ ஏன் இவ்வளவு தொந்தரவு செய்கிறாய்? உங்கள் பிரச்சினைக்கு என்னிடம் ஒரு எளிய தீர்வு இருக்கிறது. "இதைச் சொல்லி தெனாலி ராமர் கையில் ஒரு தானிய மணலை எடுத்து மனிதனின் கண்களில் ஊதினார்.

  ஒரு காலத்தில் ஒரு பெரிய ஆப்பிள் மரம் இருந்தது. ஒரு சிறுவன் மரத்தின் அருகே விளையாட வந்தான். அவர் தாகமாக ஆப்பிள்களைத் தேடுவார். அவர் மரத்துடன் சேர்ந்து விளையாடுவார், நிழலின் கீழ் ஓய்வெடுப்பார். இந்த சிறிய மூட்டை மகிழ்ச்சியை சந்தித்த பிறகு மரம் மகிழ்ச்சியடைந்தது. ஒரு நாள், அந்தச் சிறுவன் சோகமான முகத்துடன் அதை நெருங்குவதைக் கண்டு மரம் ஆச்சரியமாக இருந்தது. “சிறு பையன் வா! என்னுடன் விளையாடு "என்று மரம் சிறுவனிடம் கேட்டது. "நான் உன்னைப் போன்ற மரத்தை சுற்றி விளையாடுவதற்கு இனி ஒரு குழந்தையாக இல்லை" என்று சிறுவன் அந்த மரத்தை நோக்கிச் சென்றான். "எனக்கு பொம்மைகள் தேவை. பல்வேறு வடிவமைப்புகள் மற்றும் அளவுகளின் பொம்மைகளை வாங்க எனக்கு பணம் தேவை" என்று சிறுவன் மரத்திடம் கூறினார். “மன்னிக்கவும் என் அன்பான பையன்! உங்களிடம் கொடுக்க என்னிடம் பணம் இல்லை. ஆனால் நீங்கள் என் ஆப்பிள்களை எல்லாம் எடுத்து விற்கலாம். இது உங்கள் விருப்பங்களின் பொம்மைகளை வாங்குவதற்கு போதுமான பணத்தை வழங்கும், "என்று மரம் இனிமையான குரலில் பதிலளித்தது. சிறுவன் எல்லா ஆப்பிள்களையும் பிடித்துக்கொண்டு மகிழ்ச்

 வெரி ஹார்ட் டச்சிங் ஒரு கசப்பான உண்மை ஒரு வயதானவர் தனது தொலைபேசியை பழுதுபார்க்கும் கடைக்கு எடுத்துச் சென்றார். இந்த தொலைபேசியில் எதுவும் தவறில்லை என்று அந்த வயதானவரிடம் பழுதுபார்ப்பவர் கூறினார். கண்களில் கண்ணீருடன் வயதானவர் சொன்னார், பிறகு ஏன் என் குழந்தைகள் என்னை எப்போதும் அழைக்கவில்லை?

  ஒரு வயதான பெண்மணி ஏன் கப்பல் பயணத்தில் தனியாக இருக்கிறார் என்று ஒரு மனிதன் கேட்டார். அவள் தனியாக இருந்தபோதிலும், ஊழியர்கள், கப்பல் அதிகாரிகள், வெயிட்டர்ஸ் மற்றும் பஸ் பாய்ஸ் அனைவருமே அவளுக்கு மிகவும் பரிச்சயமானவர்கள் என்பதை அவர் கவனித்தார். எனவே, அவர் அந்த பெண்மணி யார் என்று பணியாளரிடம் கேட்டார், சொல்லப்படுவார் என்று எதிர்பார்த்தார்… அவளுக்கு அந்த வரி சொந்தமானது, ஆனால் வெயிட்டருக்குத் தெரியும், அவள் கடைசி நான்கு பயணங்களில் இருந்தாள், பின்னால். ஒரு நாள் மாலை அவர் சாப்பாட்டு அறையை விட்டு வெளியேறும்போது அவன் அவள் கண்ணைப் பிடித்து வணக்கம் சொல்வதை நிறுத்தினான். அவர்கள் அரட்டை அடித்து, "கடந்த நான்கு பயணங்களுக்கு நீங்கள் இந்த கப்பலில் இருந்ததை நான் புரிந்துகொள்கிறேன்" என்று கேட்டார். அவள், "ஆம், அது உண்மைதான்" என்று பதிலளித்தாள். அவர் சொன்னார், "எனக்குப் புரியவில்லை", அவள் இடைநிறுத்தப்படாமல், "இது ஒரு நர்சிங் ஹோம் விட மலிவானது. எனவே, என் எதிர்காலத்தில் ஒரு நர்சிங் ஹோம் இருக்காது. நான் இந்த பயணத்தில் தங்கியிருக்கிறேன்; அதற்கான சராசரி செலவு. ஒரு நர்சிங் ஹோம்

  ஒரு குழந்தையாக, மோன்டி ராபர்ட்ஸ் ஒரு குதிரை பயிற்சியாளரின் மகன் மற்றும் நிலையானவையிலிருந்து நிலையான, பண்ணையில் இருந்து பண்ணையில், குதிரைகளுக்கு பயிற்சி அளித்தார். சிறுவனின் பள்ளிப்படிப்பு தொடர்ந்து தடைபட்டது. ஒரு நாள், அவர் ஒரு மூத்தவராக இருந்தபோது, ​​அவர் வளர்ந்தபோது அவர் என்னவாக இருக்க விரும்புகிறார் என்பதைப் பற்றி எழுதுமாறு அவரது ஆசிரியர் கேட்டார். அவர் தயங்காமல் ஒரு குதிரை பண்ணையின் உரிமையாளராக இருப்பதற்கான தனது நோக்கம் குறித்து ஏழு பக்க தாளை எழுதினார். இது கட்டிடங்கள், தொழுவங்கள் மற்றும் ஒரு வீட்டின் திட்டத்துடன் கூடிய விரிவான காகிதமாகும். இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு அவர் தனது காகிதத்தை முதல் பக்கத்தில் ஒரு எஃப் உடன் பெற்றார். வகுப்பிற்குப் பிறகு அவர் ஏன் இவ்வளவு குறைந்த மதிப்பெண் பெற்றார் என்று ஆசிரியரிடம் கேட்டார். ஆசிரியர் அவரிடம், “இந்த கனவு உங்களைப் போன்ற ஒரு பையனுக்கு நம்பத்தகாதது, பணம் இல்லை, வளங்கள் இல்லை, பயணக் குடும்பத்திலிருந்து வந்தவர். நீங்கள் இந்த இலக்கை அடைவதற்கான சாத்தியம் இல்லை. " பின்னர் ஆசிரியர் அவருக்கு மிகவும் யதார்த்தமான அணுகுமுறையுடன் காகிதத்தை மீண்டும

  அலி பாபா, ஒரு ஏழை மரக்கட்டை, ஒரு பணக்கார சகோதரர் காசிம் இருந்தார், அவர் தனது பணத்தை ஒருபோதும் தனது சகோதரருடன் பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை. அதற்கு பதிலாக, அவர் அலி பாபாவையும், அவரது மனைவி மற்றும் மகனையும் மோசமாக நடத்தினார். ஒரு நாள், அலி பாபா காட்டில் பதிவுகள் வெட்டுவதை முடித்தபோது, ​​குதிரைகளில் ஏராளமான மனிதர்களைக் கண்டார், அவர் மறைந்தார். அவர் ஒரு மரத்தில் ஏறி நாற்பது குதிரை வீரர்களைப் பார்த்தார். ஆண்கள் தங்கம் நிறைந்த சேணம் மூட்டைகளை வைத்திருந்தார்கள், அவர்கள் ஒரு பெரிய பாறைக்கு அழைத்துச் சென்றார்கள். ஆண்களில் ஒருவர், ‘திறந்த, எள்’ என்று அழுதார், பாறையில் ஒரு கதவு திறந்து அந்த மனிதன் குகைக்குள் நுழைந்தான். மற்றவர்கள் பின்தொடர்ந்தனர். சிறிது நேரம் கழித்து அவர்கள் வெளியே வந்து, தலைவர், ‘மூடு, எள்’ என்று அழுதார். திருடர்கள் வெளியேறியதும், அலி பாபா குகையின் நுழைவாயிலுக்கு நடந்து சென்றார். அவர் மந்திர வார்த்தைகளைச் சொல்லி உள்ளே நுழைந்தார். தங்கம், பட்டு, நகைகள் மற்றும் தங்க கிரீடங்கள் அனைத்தும் குவிந்து கிடப்பதைக் கண்டு அவர் ஆச்சரியப்பட்டார். திருடர்களிடமிருந்து திருடுவது சரியில்லை என்று உணர்

  இந்த சிறுகதை ஒரு புத்திசாலித்தனமான மான் மற்றும் ஒரு கோழைத்தனமான புலி எல்லா மக்களுக்கும் மிகவும் சுவாரஸ்யமானது. இந்தக் கதையைப் படித்து மகிழுங்கள். ஒரு மலையின் பக்கங்களில் அடர்ந்த காடு இருந்தது. பல வகையான விலங்குகள் காட்டில் வாழ்ந்தன. ஒரு மான் தனது இரண்டு குழந்தைகளுடன் புல் மற்றும் இலைகளை சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தது. சிறுவர்கள் அங்கும் இங்கும் மகிழ்ச்சியுடன் அலைந்தார்கள். மான் அவளைப் பின்தொடர்ந்தது. சிறுவர்கள் ஒரு குகைக்குள் நுழைந்தனர். மான் பயந்து போனது. அது ஒரு புலி குகை. குகை முழுவதும் இறந்த விலங்குகளின் எலும்புகள் இருந்தன. அதிர்ஷ்டவசமாக, புலி அப்போது குகைக்குள் இல்லை. மான் தனது குழந்தைகளை குகைக்கு வெளியே கொண்டு செல்ல முயன்றது. அந்த நேரத்தில் அவள் உரத்த கர்ஜனை கேட்டாள். அவள் புலியை புலியில் பார்த்தாள். புலி குகையை நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தது. இப்போது குகைக்கு வெளியே செல்வது ஆபத்தானது. அவள் ஒரு திட்டத்தை நினைத்தாள். புலி குகைக்கு அருகில் வந்திருந்தது. மான் குரல் எழுப்பி, “என் மான் சிறு குழந்தைகள் அழுவதில்லை. நீங்கள் சாப்பிட ஒரு புலியைப் பிடிப்பேன். நீங்கள் ஒரு நல்ல இரவு உணவை உண்ணலாம்.

  ஒரு ராஜாவுக்கு ஏராளமான அடிமைகள் இருந்தனர். அவர்களில் ஒருவர் மிகவும் கறுப்பாக இருந்தார். அவர் ராஜாவுக்கு உண்மையாக இருந்தார். எனவே ராஜா அவரை மிகவும் நேசித்தார். ஒரு நாள் ராஜா ஒட்டகத்தின் மீது வெளியே சென்றார். சில அடிமைகள் ராஜாவுக்கு முன்னால் நடந்தார்கள். மற்றவர்கள் ராஜாவின் பின்னால் சென்றனர். கறுப்பின அடிமை தனது எஜமானர் - தி கிங்கின் பக்கத்திலேயே குதிரையில் சவாரி செய்தார். மன்னருக்கு ஒரு பெட்டி இருந்தது. அதில் முத்துக்கள் இருந்தன. வழியில் ஒரு குறுகிய தெருவில் பெட்டி கீழே விழுந்தது. அது துண்டுகளாக உடைந்தது. முத்துக்கள் தரையில் உருண்டன. ராஜா தன் அடிமைகளிடம் சொன்னான். “போய் முத்துக்களை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். நான் இனி அவர்களை விரும்பவில்லை, "என்றார் ராஜா. அடிமைகள் ஓடி முத்துக்களை சேகரித்தனர். அவர்கள் அந்த முத்துக்களை எடுத்துக் கொண்டனர். கருப்பு அடிமை தனது இடத்தை விட்டு வெளியேறவில்லை. அவர் தனது எஜமானரின் பக்கத்திலேயே இருந்தார். அவர் தனது எஜமானைக் காப்பாற்றினார். அவர் தனது எஜமானரின் வாழ்க்கையை கவனித்துக்கொண்டார். அவர் எஜமானரின் முத்துக்களைப் பொருட்படுத்தவில்லை. அவர்தான் உண்மையான வேலைக்க

  ஒரு பணக்காரனின் மகன் கல்லூரியில் பட்டம் பெற்றான். பல மாதங்களாக, மகன் தனது தந்தையிடம் போதுமான காரை விட அதிகமாக இருப்பதை அறிந்த புதிய தந்தையிடம் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான். பட்டப்படிப்பு நாள் வந்ததும், அந்த இளைஞனின் தந்தை அவரை படிப்புக்கு அழைத்தார். தந்தை அவருக்கு ஒரு போர்த்தப்பட்ட பரிசை வழங்கினார் மற்றும் அவரது பட்டப்படிப்பு மற்றும் அவரது சாதனை குறித்து வாழ்த்து தெரிவித்தார். ஏமாற்றத்துடன், மகன் ஒரு அழகான, தோல் கட்டுப்பட்ட பத்திரிகையைக் கண்டுபிடிப்பதற்கான பரிசைத் திறந்தார், அந்த இளைஞனின் பெயர் அட்டைப்படத்தில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. அவர் கோபமாக குரல் எழுப்பினார், பத்திரிகையை கீழே எறிந்துவிட்டு வெளியேறினார். அந்த இளைஞன் பட்டப்படிப்பு நாளிலிருந்து தனது தந்தையைப் பார்க்கவில்லை. அவர் வெற்றிகரமாக ஆனார் மற்றும் ஒரு அழகான வீடு மற்றும் குடும்பத்துடன் தனது தந்தையைப் போல செல்வந்தராக இருந்தார். தனது தந்தை வயதானவர் என்பதை அவர் உணர்ந்தார், கடந்த காலத்தை அவர்களுக்கு பின்னால் வைக்க இது நேரமாக இருக்கலாம். அப்போதே, அவர் தனது தந்தை கடந்துவிட்டார் என்று ஒரு செய்தி வந்தது, மேலும் அவர் தோட்டத்தை கவனித்துக்கொள்வ

  ஒரு மனிதனும் ஒரு இளம் டீனேஜ் பையனும் ஒரு ஹோட்டலுக்குள் சோதனை செய்து தங்கள் அறைக்குக் காட்டப்பட்டனர். விருந்தினர்களின் அமைதியான முறையையும் சிறுவனின் வெளிறிய தோற்றத்தையும் வரவேற்பாளர் குறிப்பிட்டார். பின்னர், அந்த மனிதனும் பையனும் ஹோட்டல் உணவகத்தில் இரவு உணவு சாப்பிட்டனர். இரண்டு விருந்தினர்களும் மிகவும் அமைதியாக இருப்பதையும், சிறுவன் தனது உணவில் அக்கறையற்றவனாக இருப்பதையும் ஊழியர்கள் மீண்டும் கவனித்தனர். சாப்பிட்ட பிறகு, சிறுவன் தனது அறைக்குச் சென்றான், அந்த நபர் வரவேற்பாளரிடம் மேலாளரைப் பார்க்கச் சென்றார். வரவேற்பாளர் ஆரம்பத்தில் சேவையிலோ அல்லது அறையிலோ ஏதேனும் சிக்கல் இருக்கிறதா என்று கேட்டார், மேலும் விஷயங்களை சரிசெய்ய முன்வந்தார், ஆனால் அந்த நபர் எந்தவிதமான பிரச்சினையும் இல்லை என்று கூறி தனது கோரிக்கையை மீண்டும் கூறினார். மேலாளர் தோன்றியபோது, ​​அவரை ஒரு புறம் அழைத்துச் சென்று, தனது பதினான்கு வயது மகனுடன் ஹோட்டலில் இரவைக் கழிப்பதாக விளக்கினார், அவர் உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருந்தார், அநேகமாக அவ்வாறு இருக்கலாம். சிறுவன் மிக விரைவில் சிகிச்சைக்கு உட்படுத்தப்பட்டான், இதனால் அவன் தலைமுடிய

  ஒரு வயதான பெண் ஒரு சாலையைக் கடக்க விரும்பினார். அவள் பலவீனமாக இருந்தாள். எனவே அவள் உதவி விரும்பினாள். அவள் நீண்ட நேரம் காத்திருந்தாள். அவள் தனியாக காத்திருந்தாள். அவள் ஏராளமான பள்ளி சிறுவர்களைப் பார்த்தாள். அவர்கள் சிரித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் வீட்டிற்கு சென்று கொண்டிருந்தனர். எனவே அவர்கள் மகிழ்ச்சியாக இருந்தார்கள். அவர்கள் வயதான பெண்ணைப் பார்த்தார்கள். அவர்கள் அவளுக்கு உதவவில்லை. அவர்கள் நடந்தார்கள். ஆனால் ஒரு பையன் வயதான பெண்மணியிடம் சென்றான். அவன் அவளை நோக்கி, “அம்மா! நீங்கள் சாலையைக் கடக்க விரும்புகிறீர்களா? நான் உனக்கு உதவுகிறேன். நான் உன்னை மறுபக்கம் கொண்டு செல்வேன். " சிறுவன் வயதான பெண்ணுக்கு உதவினான். அவன் அவளை சாலையின் குறுக்கே அழைத்துச் சென்றான். அவர் ஒரு நல்ல செயலைச் செய்தார். அவர் மகிழ்ச்சியாக இருந்தார். அவர் கூறினார், “நான் ஒருவரின் தாய்க்கு உதவினேன். எனவே, வயதான காலத்தில் யாராவது என் அம்மாவுக்கு உதவுவார்கள். " “அன்புள்ள கடவுளே! இந்த நல்ல பையனிடம் கருணை காட்டுங்கள் "என்று வயதான பெண்மணி தனது ஜெபத்தில் கூறினார்.

  இந்த சிறுகதை ஒரு தந்தை தனது மகனிடமிருந்து ஒரு பாடம் கற்றுக்கொள்கிறார் என்பது எல்லா மக்களுக்கும் மிகவும் சுவாரஸ்யமானது. இந்தக் கதையைப் படித்து மகிழுங்கள். வேலன் ஒரு தச்சன். அவர் ஒரு கிராமத்தில் வசித்து வந்தார். அவரது தாயார் நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே இறந்துவிடுகிறார். இவரது வயதான தந்தை குப்பன் வேலனுடன் வசித்து வந்தார். குப்பன் மிகவும் பலவீனமாக இருந்தார். அவனால் நன்றாக நடக்கக்கூட முடியவில்லை. அவர் மிகவும் பலவீனமாக இருந்தார். வேலன் அவருக்கு போதுமான உணவைக் கொடுக்கவில்லை என்பதே அதற்குக் காரணம். அவர் தனது தந்தைக்கு ஒரு சிறிய மண் தட்டு கொடுத்திருந்தார். தட்டில் ஒரு சிறிய அளவு அரிசி கூட அதிகமாக இருந்தது. வேலன் ஒரு மோசமான மனிதர். அவரும் குடிகாரன். பானங்களை எடுத்துக் கொண்ட பிறகு, அவர் தனது தந்தையை மோசமாக துஷ்பிரயோகம் செய்தார். வேலனுக்கு ஒரு மகன் இருந்தான். அவன் பெயர் முத்து. முத்துக்கு வெறும் பத்து வயது. அவர் ஒரு நல்ல பையன். அவர் தனது தாத்தாவை நேசித்தார். அவர் தனது தாத்தா மீது மிகுந்த மரியாதை வைத்திருந்தார். அவர் தனது தந்தையின் அணுகுமுறையையும் தன்மையையும் விரும்பவில்லை, ஏனெனில் அவரது தந்தை தனது

  ஒரு விவசாயி தன் மனைவியிடம், “நீங்கள் சோம்பேறி. நீங்கள் மெதுவாகவும் சோம்பலாகவும் வேலை செய்கிறீர்கள். நீங்கள் உங்கள் நேரத்தை வீணாக்குகிறீர்கள். " கணவரின் வார்த்தைகளால் மனைவி கோபமடைந்தாள். அவள் கணவனிடம், “நீங்கள் சொல்வது தவறு. நாளை வீட்டில் இருங்கள். நான் களத்திற்கு செல்வேன். உங்கள் வேலையை அங்கே செய்வேன். எனது படைப்புகளை இங்கே வீட்டில் செய்வீர்களா? " விவசாயி மகிழ்ச்சியுடன், “மிகவும் நன்றாக இருக்கிறது. உங்கள் படைப்புகளை நான் வீட்டிலேயே செய்வேன். " மனைவி, “பசுவுக்கு பால் கொடுங்கள். பன்றிகளுக்கு உணவளிக்கவும். பாத்திரங்களை கழுவவும். எங்கள் கோழியை கவனித்துக் கொள்ளுங்கள். நூலை சுழற்றுங்கள். " அந்தப் பெண் வயலுக்குச் சென்றார். விவசாயி மீண்டும் வீட்டில் தங்கினார். அவர் ஒரு பாத்திரத்தை எடுத்துக்கொண்டு பசுவுக்கு பால் கொடுக்கச் சென்றார். அவர் பசுவுக்கு பால் கொடுக்க முயன்றார். அவருக்கு நல்ல உதை கிடைத்தது. பின்னர் அவர் பன்றி-ஸ்டைலுக்குச் சென்றார். அவர் பீமுக்கு எதிராக தலையில் அடித்தார். கோழிக்கு உணவளிக்கச் சென்றார். அவர் சுழல மறந்துவிட்டார். மாலை திரும்பியபோது மனைவி வயலில் இருந்து

  ஒரு இளம் பெண் தன் தாயிடம் சென்று தனது வாழ்க்கையைப் பற்றியும் அவளுக்கு விஷயங்கள் எப்படி கடினமாக இருந்தன என்பதையும் சொன்னாள். அவள் அதை எப்படி உருவாக்கப் போகிறாள் என்று தெரியவில்லை, விட்டுவிட விரும்பினாள். அவள் சண்டையிட்டு கஷ்டப்பட்டாள். ஒரு பிரச்சினை தீர்க்கப்படும்போது, ​​புதியது எழுந்தது என்று தோன்றியது. அவளுடைய அம்மா அவளை சமையலறைக்கு அழைத்துச் சென்றாள். அவள் மூன்று பானைகளை தண்ணீரில் நிரப்பி ஒவ்வொன்றையும் அதிக நெருப்பில் வைத்தாள். விரைவில் பானைகள் ஒரு கொதி நிலைக்கு வந்தன. முதலாவதாக, அவள் கேரட்டை வைத்தாள், இரண்டாவதாக அவள் முட்டைகளை வைத்தாள், கடைசியாக அவள் தரையில் காபி பீன்ஸ் வைத்தாள். அவள் ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல் உட்கார்ந்து கொதிக்க விடினாள். சுமார் இருபது நிமிடங்களில், அவள் பர்னர்களை அணைத்தாள். அவள் கேரட்டை வெளியே எடுத்து ஒரு கிண்ணத்தில் வைத்தாள். அவள் முட்டைகளை வெளியே இழுத்து ஒரு கிண்ணத்தில் வைத்தாள். மகளின் பக்கம் திரும்பி, "சொல்லுங்கள், நீங்கள் என்ன பார்க்கிறீர்கள்?" "கேரட், முட்டை மற்றும் காபி" என்று அந்த இளம் பெண் பதிலளித்தார். அம்மா அவளை அருகில் கொண்டு வந்து

 100 சதவீத காதல் - ஒரு தார்மீக சிறுகதை- ஒரு பையனும் ஒரு பெண்ணும் ஒன்றாக விளையாடிக் கொண்டிருந்தார்கள். பையனுக்கு பளிங்குத் தொகுப்பு இருந்தது. அந்தப் பெண் தன்னுடன் சில இனிப்புகள் வைத்திருக்கிறாள். அவருடன் உள்ள இனிப்புகளுக்கு ஈடாக தனது பளிங்குகளை அவளுக்குக் கொடுப்பதாக சிறுவன் அந்தப் பெண்ணிடம் சொன்னான். சிறுமி ஒப்புக்கொண்டாள். சிறுவன் மிக அழகான மற்றும் மிகப்பெரிய பளிங்குகளை தன்னுடன் வைத்து, மீதமுள்ள பளிங்குகளை அவளுக்குக் கொடுத்தான். அந்தப் பெண் வாக்குறுதியளித்தபடி அவனுடைய இனிப்புகள் அனைத்தையும் அவனுக்குக் கொடுத்தாள். அன்று இரவு சிறுமி நிம்மதியாக தூங்கினாள். ஆனால் அவளிடமிருந்து சிறந்த பளிங்குகளை மறைத்து வைத்த விதத்தில் அந்த பெண் அவனிடமிருந்து சில இனிப்புகளை மறைத்து வைத்திருக்கிறாரா என்று யோசித்துக்கொண்டிருந்ததால் சிறுவனுக்கு தூங்க முடியவில்லை. கதையின் கருத்து: நீங்கள் ஒரு உறவில் 100 சதவிகிதம் கொடுக்கவில்லை என்றால், மற்றவர் அவளுக்கு / அவரது நூறு சதவிகிதத்தை கொடுத்தாரா என்று நீங்கள் எப்போதும் சந்தேகிப்பீர்கள். காதல், பணியாளர் - முதலாளி, நட்பு, குடும்பம், நாடுகள் போன்ற எந்தவொரு உறவிற்கும